Popularność telewizyjnych kaznodziejów prawdopodobnie skłoniła Chucka Billy’ego i Alexa Skolnicka z grupy Testament do napisania utworu pod wiele mówiącym tytułem „Practice What You Preach”. Przesłanie płynące z tekstu tego utworu jest jednak dużo bardziej uniwersalne.
Cierpliwość muzyków też ma swoje granice. Gdy artyści nagle osiągają sukces na scenie, część znajomych zaczyna ich nagle traktować inaczej. Najgorzej, jeśli zazdrośnie zaczynają ich posądzać o gwiazdorstwo.
Szarańcza jest biblijnym symbolem czegoś, co pożera absolutnie wszystko. W piosence „Locust” grupy Machine Head jest symbolem kogoś, kogo można określić mianem pochłaniającego nie tylko naszą energię, ale i pieniądze.
Chuck Schuldiner, legendarny „ojciec death metalu”, podobno nie uważał religii za coś złego. W utworze „Crystal Mountain” muzyk opowiada, co się dzieje, gdy religia staje się pretekstem do uważania się za kogoś lepszego od innych.
Tytuł słynnego „Highway To Hell” grupy AC/DC ma kilka znaczeń. Najistotniejsze jednak w przypadku tej piosenki jest zupełnie co innego: czy Bon Scott faktycznie miał do spłacenia jakiś dług…?
Liryka „The Granulating Dark Satanic Mills” grupy Carcass została napisana wybitnie kwiecistą angielszczyzną. Myliłby się jednak ten, kto sądzi, że na podstawie tytułu jest w stanie zgadnąć jaki temat podjęli w tym kawałku muzycy.
Osią „Manifestu” Sepultury jest relacja radiowa z brutalnej akcji policji brazylijskiej w jednym z zakładów karnych. Choć relacja jest tylko udawana, to jednak wydarzenia miały miejsce naprawdę i do dziś uznawane są za jeden z najbardziej ewidentnych przykładów łamania praw człowieka w historii Brazylii.
Znani blackmetalowcy z Norwegii w ostatnich latach coraz chętniej sięgają w swoich tekstach do tematyki… ezoterycznej. „Gateways”, w dosłownym tłumaczeniu „wrota”, opowiadają o tym, co nam może dać otworzenie czakr.
Sam tytuł płyty i trzy szóstki na jej okładce wystarczyły konserwatywnym środowiskom w Stanach Zjednoczonych, by publicznie palono i niszczono ich płyty w trakcie trasy koncertowej promującej „The Number Of The Beast” grupy Iron Maiden. Tymczasem utwór opowiada o czymś, co nikomu nie przeszkadzało w przypadku popularnego, kinowego filmu, odbiór twórczości długowłosych muzyków był jednak – jak widać – zupełnie inny. Dlaczego?
Fragment utworu zawierający krzyk zbuntowanego młodzieńca do znęcającej się nad nim matki stał się przyczyną fali krytyki, która spadła na Disturbed. Moim zdaniem krytyki zdecydowanie nieuzasadnionej.
*Wyrażam zgodę na otrzymywanie od inthenameofheavymetal.pl newslettera z informacjami o nowych artykułach opublikowanych w serwisie, przesyłanym środkami komunikacji elektronicznej.