Venom, album „Welcome To Hell” (1981)

„W zmowie z Szatanem” – Venom

Jestem w zmowie z Szatanem
Wychowałem się w piekle
Chodzę po ulicach Salem
Pośród żywych trupów
Nie potrzebuję nikogo, by mi mówił
Co jest dobre, a co złe
Chłeptam krew dzieci
Łowię swe ofiary w nocy

Uważaj, strzeż się
Kiedy księżyc jest wysoko i jasno świeci
Jestem tam za wszelką cenę
W każdym nocnym cieniu
Ponieważ jestem złem w zmowie z Szatanem
Złem w zmowie z Szatanem

Jestem w zmowie z Szatanem
Słucham jego poleceń
Z kozłem z Mendes
Siedzącym po jego lewicy
Jestem w zmowie z Szatanem
Kocham umarłych
Nikt nie modlił się za Sodomę
Gdy ludzie uciekali

Jestem w zmowie z Szatanem
Jestem panem samego siebie
Spijam sok kobiet
Gdy tak leżą samotnie
Jestem w zmowie z Szatanem
Noszę diabelski znak
Zabijam nowonarodzone dziecko
Rozrywam ciało niemowlęcia

Cronos, lider Venom na Hellfest 2008 r. (źródło: Wikipedia)

Analizę zacznijmy jednak nie od tego, co widzimy w tekście, ale od tego, czego w tekście… oficjalnie nie ma. Utwór rozpoczyna się od dziwnej przemowy wokalisty grupy, charyzmatycznego Conrada Lanta, „Cronosa”, w na pozór kompletnie niezrozumiałym języku. Okazuje się, że tekst tej przemowy został wmontowany w „In League With Satan” „od tyłu”, co od razu wnosi niesamowity nastrój rodem z filmów grozy właśnie. A gdy jeszcze dowiemy się, co Cronos naprawdę mówi, nasz instynkt samozachowawczy albo natychmiast demontuje ciekawość świata i w pierwszej chwili każe nam wziąć odwrót, albo wprost przeciwnie – łapczywie pochłania resztę tekstu:

Jestem Szatanem
Powstałem w piekle
Wychowałem się w piekle
Spalę twą duszę
Zmiażdżę twoje kości
Upuszczę twej krwi
Będziesz krwawić dla mnie

A potem jest tylko gorzej, to znaczy: coraz bardziej „szatańsko”. Jestem w zmowie z Szatanem – rozpoczyna otwarcie Cronos, co brzmi co najmniej jak deklaracja. Gdy do tego dodać fragmenty typu chłeptam krew dzieci, łowię swe ofiary w nocy, spijam sok kobiet, gdy tak leżą samotnie oraz rozrywam ciało niemowlęcia można naprawdę dojść do przekonania, że muzyk Venom mówi to serio, a jego ulubioną rozrywką jest wydłubywanie oczu albo wyrywanie serc niewinnym dziewicom. Cronos dodaje, że nosi diabelski znak, co zapewne miało niebagatelny wpływ na ukształtowanie się wśród fanów gatunku mody na tatuowanie czy obwieszanie się satanistycznymi symbolami. Zwraca też uwagę fragment nie potrzebuję nikogo, by mi mówił, co jest dobre, a co złe, co trochę mi przypomina choćby słynne „róbta co chceta” Jurka Owsiaka, a co jest solą w oku wyznawców religii otwarcie sugerujących konieczność podporządkowania się ściśle określonym regułom moralnym otrzymanym od Boga. I choć Jurek Owsiak nie ma zbyt wiele wspólnego z fanami „szatańskiej” muzy, to jednak ta zbieżność dobrze tłumaczy, dlaczego pewne środowiska traktują w ogóle muzykę rockową jako wylęgarnię wszelkiego zła.

Podobnie jak na początku, tak i na końcu „In League With Satan” znajduje się fragment „puszczony” od tyłu. Tym razem zawiera on przesłanie:

Lepiej rządzić w piekle niż służyć w niebie
Jestem w zmowie z Szatanem
Spalę cię w piekle
Chcę twojej duszy

Sodoma i Gomora – symbole rozpusty, wyuzdania i grzechu… Bóg niszczy całe miasta pomimo wstawiennictwa Abrahama. Mit zamienia się symbol szatańskiego wpływu. Obraz Jacoba de Wet II z ok. 1680 r. (źródło: Wikipedia)

Kim jest natomiast kozioł z Mendes, zwany również Bafometem? To znany symbol kościoła satanistycznego. Postać ta wywodzi się jeszcze ze starożytnego Egiptu, gdzie wierzono, że Ptah, egipski bóg magii, wiedzy oraz mądrości, przybrał postać kozła i był czczony szczególnie mocno w mieście Mendes. Nie został on, wbrew dość rozpowszechnionemu mniemaniu, stworzony jako reakcja i przeciwwaga dla chrześcijańskiej „owieczki”, lecz powstał znacznie wcześniej. Głowa kozła z Mendes znalazła się za to na okładce singla „In League With Satan” oraz w nieco innej wersji na okładce albumu „Welcome To Hell”, za każdym razem wpleciona w pentagram.

Czy zatem Cronos i jego koledzy rzeczywiście deklarują w tym tekście swoje przywiązanie do Szatana? Wszystko wskazuje na to, że to tylko artystyczna prowokacja, nic więcej. W wywiadzie przeprowadzonym w 2008 roku przez brytyjski dziennik The Guardian wokalista Venom powiedział bowiem: „zawsze interesowałem się satanizmem, ale jesteśmy artystami ze sceny rozrywkowej i używaliśmy tematów takich jak satanizm i pogaństwo do bawienia ludzi, tak jak dzieje się w przypadku horrorów. Słuchanie albumu Venom jest tym samym, co oglądanie filmu ‘Evil Dead’. Nie, nie morduję w wolnym czasie dziewic”.

Samo zainteresowanie satanizmem to oczywiście za mało, by kogoś okrzyknąć satanistą, zawsze jednak możemy podejrzewać, że Cronos kłamie. Osobiście jednak nie widzę żadnego powodu, po co miałby to czynić. Panowie z Venom robili po prostu to, co wyczuli podskórnie, że oczekuje od nich najbardziej ekstremalnie nastawiona część publiczności metalowej. I tyle w temacie.