W latach 80-tych XX wieku w Stanach Zjednoczonych bardzo spopularyzował się tzw. teleewangelizm, czyli głoszenie ewangelii w specjalnie temu poświęconych programach telewizyjnych. Według oficjalnych pomiarów audycje prowadzone przez telewizyjnych misjonarzy oglądało ponoć w pewnym momencie nawet 20 mln Amerykanów. Co ciekawe, zjawisko to stało się na tyle popularne, że doczekało się kilku bardzo poważnych badań naukowych.
Jak sugeruje ukrywający się pod nickiem GiveMeHam komentator w serwisie songmeanings.com, prawdopodobnie to właśnie popularność telewizyjnych kaznodziejów skłoniła wokalistę Chucka Billy’ego i gitarzystę Alexa Skolnicka z grupy Testament do napisania utworu pod wiele mówiącym tytułem „Practice What You Preach”.
Testament, album „Practice What You Preach” (1989)
„Practice What You Preach” –
Testament
You think your life’s so grand
You don’t believe a word you say
Your feet aren’t on the ground
You let your life just slip away
Just so uncertain of your body and your soul
The promises you make, your mind go blank
And then you lose control, then you lose control!
I never was the one, the one to say
the things you say
Never seem to wonder
what you say
You think you’ve got your life completely in control
You’ve got a lot to learn, the bridge you burn
It’s gonna take its toll!!!
Pay the burnt bridge toll!!!
So practice what you preach!
Practice what you preach!
You think your life’s so grand
You don’t believe a word you say
Your feet aren’t on the ground
You let your life just slip away
Just so uncertain of your body and your soul
The promises you make, your mind goes blank
And then you lose control
Pay the burnt bridge toll, then you lose control,
Pay the burnt bridge toll,
so practice what you preach
Practice what you preach!
„Stosuj się do tego, co głosisz” –
Testament
Myślisz, że twoje życie jest takie wspaniałe
Nie wierzysz nawet w jedno swoje słowo
Nie stąpasz twardo po ziemi
Pozwalasz swemu życiu po prostu przemijać
Tak niepewny swojego ciała i duszy
Obietnice, które składasz, twój umysł staje się pusty
I wtedy tracisz kontrolę, wtedy tracisz kontrolę!
Nigdy nie byłem kimś, kto powtarza za tobą to,
co mówisz
Nigdy nawet nie zastanawiałem się nad tym,
co mówisz
Myślisz, że masz nad swoim życiem pełną kontrolę
Musisz się wiele nauczyć, mosty które palisz
Będą cię drogo kosztować!!!
Zapłacisz za to wysoką cenę!!!
Więc stosuj się do tego, co głosisz!
Stosuj się do tego, co głosisz!
Myślisz, że twoje życie jest takie wspaniałe
Nie wierzysz nawet w jedno swoje słowo
Nie stąpasz twardo na ziemi
Pozwalasz swemu życiu po prostu przemijać
Tak niepewny swojego ciała i duszy
Obietnice, które składasz, twój umysł gaśnie
I wtedy tracisz kontrolę, wtedy tracisz kontrolę!
Zapłacisz za palenie mostów, i wtedy stracisz kontrolę
Zapłacisz za palenie mostów,
więc stosuj się do tego, co głosisz!
Stosuj się do tego, co głosisz!
Założony w 1983 r. thrash metalowy Testament jest jednym z najciekawszych zespołów z San Francisco Area Bay, czyli kolebki thrash metalu. Wraz z Death Angel oraz Exodus uznawani są za czołowe grupy gatunku stworzone powstałe w tym portowym mieście zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Inne najbardziej znane grupy nurtu – Anthrax, Metallica, Slayer i Megadeth powstały w innych amerykańskich miastach, ale – co ciekawe, Metallica na początku kariery nawet przeprowadziła się z Los Angeles do San Francisco, bo tam rodził się nowy gatunek metalu, a chłopcy chcieli być jak najbliżej „oka cyklonu”.
Chuck Billy, kadr z oficjalnego teledysku Testament „Practice What You Preach”, 1989 r. (źródło: YouTube)
Liryka grupy jest stosunkowo czytelna i łatwo zrozumiała. Tytułowe główne przesłanie tekstu – stosuj się do tego, co głosisz – jest oczywistą aluzją do wszelkiej maści dwulicowych kaznodziei, którzy nakazując wiernym kierowanie się w życiu rygorystycznymi normami moralnymi i etycznymi, sami stosują się do nich wybiórczo lub wcale. Nie wierzysz nawet w jedno swoje słowo – śpiewa już na początku Chuck Billy. Jednocześnie charakteryzuje postać, o której napisana jest ta piosenka, nieco bliżej. Dowiadujemy się więc, że bohater piosenki nie stąpa twardo po ziemi i pozwala swemu życiu po prostu przemijać. Kaznodzieja, którego mają na myśli muzycy grupy Testament, jest więc człowiekiem bez kręgosłupa moralnego, który ich zdaniem wiedzie życie pozbawione głębszego sensu. To trochę dziwne, zważywszy na fakt, że głosi ewangelię. Skoro jednak nie wierzy nawet w jedno swoje słowo, to pewnie nie robi tego z przekonaniem, albo robi to, czego inni od niego oczekują, ewentualnie jedno i drugie. To dlatego jest tak niepewny swojego ciała i duszy – no bo skoro nieustannie głosi coś, w co nie do końca wierzy?
Wszystko ma jednak swoją cenę i za to kaznodziei przyjdzie kiedyś słono zapłacić. Mosty które palisz będą cię drogo kosztować! Zapłacisz za to wysoką cenę! – wykrzykuje wokalista Testamentu. Od razu trzeba wyjaśnić, że idiom „palić mosty” ma trochę inne znaczenie w języku polskim, a trochę inne w angielskim. U nas oznacza to utratę relacji z bliskimi czy przyjaciółmi na skutek podejmowanych decyzji, w języku angielskim natomiast bardziej o coś bardziej ogólnego – o zrobienie czegoś, czego potem w zasadzie nie można już naprawić. Krótko mówiąc, autorzy liryki są przekonani, że fałsze w kazaniach wygłaszanych przez bohatera liryki pewnego dnia wyjdą na jaw i spowodują nieodwracalne zmiany w przekonaniach jego słuchaczy. A zawiedzionego zaufania nie da się tak łatwo odbudować. Chuck Billy zapewnia natomiast, że nigdy nie byłem kimś, kto powtarza za tobą to, co mówisz, nigdy nawet nie zastanawiałem się nad tym, co mówisz. Trzeba to chyba zinterpretować jako deklarację, że wokalista grupy nigdy nie dał się zwieść tym pseudonaukom głoszonym przez fałszywego kaznodzieję.
Główne (tytułowe zarazem), wielokrotnie powtarzane przesłanie tekstu można natomiast rozumieć nieco bardziej ogólnie jako ostrzeżenie dla wszystkich, którzy przemawiają do innych ludzi, by nigdy nie postępowali inaczej, niż wymagają od swoich słuchaczy. Wymagasz wiele od innych? OK, ale pod warunkiem, że co najmniej tego samego wymagasz także od siebie.
Jerry Falwell – jeden z najbardziej znanych teleewangelistów w USA – założyciel i lider konserwatywnej organizacji Moral Majority (źródło: Wikimedia Commons)
Na zakończenie dodam jeszcze, że telewizyjni ewangeliści w tamtych czasach byli na tyle popularni, że na ich temat powstało znacznie więcej utworów. Przykładowo, kawałek o identycznym tytule nagrał zespół Napalm Death, a „Spiritual Healing” grupy Death to jedna z bardziej znanych piosenek tego ostatniego zespołu. Zresztą, również występuje w nim ta sama fraza – „Practice what you preach”.
Tacy telewizyjni ewangeliści to był dla metalowców w Stanach najwyraźniej SPORY temat. Wcześniej publikowany w serwisie był tekst Death „Crystal Moutain” nawiązujący do podobnej tematyki. Przez TV można omamić więcej ludzi na raz. Ale czy to się różni od coniedzielnego prania mózgów w ceglanym kościele w Olsztynie czy Nowej Hucie? A „kapłan” najczęściej i tak sam nie robi tego, co głosi. Miłość do bliźnich (imigranci), wolna wola (polityka), poligamiczne związki (dzieci księży) czy ochrona dzieci (pedofila) to hasła, za którymi rzadko który „kaznodzieja” podąża. A tego oczekiwałby Chuck. I ja. I ty pewnie też 🙂
Dead Kennedys też o tym śpiewali na płycie In God We Trust, w utworze „Moralna Wiekszość” Jello Biafra wymienia z imienia i nazwiska wszystkich polityków z tego kręgu, traktując ich jak osobistych wrogów. Testament tutaj prezentuje nieco wyższy poziom intelektualny 🙂 Ten utwór to takie kazanie do kaznodziei, postępuj tak, jak głosisz 🙂